کاروان

دروغ

: وای خدایا سوپ سر رفت !

روی آنجا یک اجاق ,

سرخ میگردد کرفس و دست من .

قیل و قال و های و هوی تشویش

مانع سوختن نگردید

- امان از دست من - !

بوی سوختن , سوختن یک انسان

سوختن یک ساقه , حتی آن کرفس

سوختن یک دست , حتی آن نفر

- وهم یک آلودگی کرد آن زمان -

کاین هوا بسیار تنگ و کوچک است ....

و زنی پاورچین ,

- شعله را خاموش کرد - !

شبح مردی روی آفتاب

با دهانی باز و دستی رگ دار

به درازای قرنی خفته است

یک دم او را نیش آفتاب آزرد

روی سایه غلت زد .

ترس ها را ریخت در ذهن پر از تشویش زن

زن رمید ,

- با آفتاب همدست شد - !

+ کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱٢:٤٤ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٠/٦/٩